Oude Zijde Route 18

08 oktober
m 04:00 uur liep de wekker af. Wassen, scheren en aankleden, daarna koffie met een cracker.
Om 05:30 uur werden we met een minibus bij de ingang van de camping opgehaald en naar de plaats gereden waar onze ballon op zou stijgen.
Deze lag al uitgerold op de grond met de mand er naast. daarna werd hij met een ventilator vol lucht geblazen, wat een joekel van een ballon als je er zo dicht bij staat. Vervolgens werden de branders geactiveerd zodat de ballon recht boven ons hoofd kwam te hangen. toen kwam het moment van instappen. De mand was verdeeld in 4 vakken voor 5 personen en in het midden was een vak voor de piloot met de gasflessen. Toen we er allemaal in stonden ging de ballon langzaam omhoog, waar je in feite bijna geen erg in had, zo geleidelijk ging dat. Inmiddels was het licht geworden. Wat een spektakel om 100 van die ballonnen op te zien stijgen. een geweldig uitzicht over de omgeving de bergen en dalen, zeker met de opkomende zon. Wat een rust, behalve als de piloot de branders openzette, bovendien was dat heel warm op je hoofd. Zo hebben we een ruim een uur in de lucht gehangen. er stond zo goed als geen wind, dus we dreven heel langzaam voort naar de plek waar we weer moesten landen. dat gebeurde zo perfect dat we met de mand op de daarvoor bestemde wagen landden. Na de landing applaus voor de piloot en voor ons een glas champagne en een certificaat.
daarna weer met de minibus terug naar de camping voor een ontbijt.
's-Middag nog een wandeling door het dal en over de heuvels naar Goreme gemaakt om daar het openluchtmuseum met zijn 24 grotkerken te bezoeken. Sommige kerken hadden prachtige fresco's.

09 oktober
Omdat Wim en Paula ook gearriveerd waren op de camping, besloten we nog om een dagje te blijven en de dag af te sluiten met een gezamenlijke maaltijd, die we samen in de keuken van de camping zullen bereiden.
Na de koffie zijn we naar Nevsehir gereden om boodschappen te doen.
Vervolgens doorgereden naar Derinkuyu om een ondergrondse stad te bezoeken. Deze werd net als alle andere ondergrondse steden in dit gebied gegraven in de Hettitische tijd, tussen 1900-1200 voor Christus.
deze steden werden gebouwd als schuilplaats. Bij aankomst werden we begroet door een 85 jarige Turkse man die uit Dordrecht kwam.
Deze stad is verdeeld over acht niveaus met de grootste diepte van 55 meter. Op de eerste twee verdiepingen waren de stallen en de wijnpersen, eetzaal en leslokalen. Op de derde en vierde verdieping waren de woonvertrekken, kerken, wapenkamers en tunnels. Weer lager
een kruisvormige kerk, een kerker, raadszaal en een ruimte om de biecht af te nemen. Er waren ook diverse ontsnappingstunnels tot ver buiten de stad van wel ruim 9 km lang.
Heel bijzonder om hier in te mogen rondlopen.
Nadat we de stad bezocht hadden werden we belaagd door de lokale souvenierverkopers die perse iets aan ons wilde verkopen.
Bij terugkomst op de camping hebben we gezamenlijk gekookt en gegeten, was heel gezellig.

10 oktober
Nadat Wim en Paula terug waren van hun ballonvaart en hun ervaringen verteld hadden zijn we vertrokken richting Safranbolu. De rit voerde door een verscheidenheid aan landschappen, vlakte met landbouwgronden afgewisseld door bergketens.
Aan het eind van de dag kwamen we in Hocahasan, daar vonden we midden in de natuur een mooi plekje om te overnachten aan een rand van een weiland, waarvoor we van de plaatselijke boer toestemming kregen om te mogen staan.

11 oktober
Na een goed uur rijden kwamen we in het prachtige oude, authentieke stadje Safranbolu aan. Onze overnachtingplek werd een parkeerterrein bij een hotel wat speciaal voor campers was ingericht.
Het oude centrum van Safranbolu heeft witgepleisterde houten huizen uit de Ottomaanse tijd, hier lijkt de architectonische tijd te hebben stil gestaan. Safranbolu is ook beroemd om zijn saffraan, waar het dorp naar vernoemd werd.
Heerlijk door de oude smalle straatjes gedwaald, waar we kennis maakte met een vriendelijke Turk. Deze nam ons mee naar een stille fotogenieke buurt met riviertje en bruggetjes waar hij woonde.
Hij verzorgede voor ons samen met zijn vrouw en zoon een lunch. Na de lunch natuurlijk weer een fotosessie en toen nog een rondleiding door al hun bezittingen waar ze erg trots op waren, mede omdat ze dit allemaal zelf hadden opgebouwd. Na een innig afscheid zijn we verder door het stadje getrokken.
Aan het eind van de middag zijn we naar de hamam geweest. Heerlijk eerst douchen en daarna sauna en vervolgens werden we gescrubd, gewassen en gemasseerd. toen nog een keertje de sauna in en nog lekker loom liggen zijn op een warme marmeren plaat. Heerlijk koude douche, waarna we werden afgedroogd en in handdoeken gewikkeld om vervolgens te ontspannen met een flesje water.
Na het eten de route verder uitgestippeld richting de grens van Griekenland.

12 oktober
Vanochtend eerst gefacetimed met Ramon omdat die jarig was, fijn om dan ook weer even onze kleindochters te zien.
Na afscheid genomen te hebben van Frans en Mathilde zijn we uit Safranbolu vertrokken. Eerst een stukje binnendoor door de bergen en later meer over de autobaan, hetgeen wat saaier was. Via Bolu, Sakarya naar Isnik, waar we op een camperplaats aan het meer wilden overnachten.
Wat schertst onze verbazing dat Frans en Mathilde hier ook waren, dus hebben we de avond samen in een restaurant doorgebracht.

13 oktober
Vandaag verder gereden, na afscheid van Frans en Mathilde, eerst rond het meer met wat bewolkt en nevelig weer. Daarna over de autobaan via Bursa, Bandirma naar Biga. we moesten hier naar toe i.v.m. onze simkaart bij te laden. op een parkeerplaats aan de rand van het centrum besloten we dat dit ook onze overnachtingsplaats zou worden. Het stadje bezocht en onze boodschappen gedaan.

14 oktober
Vanochtend na een heerlijke nachtrust uit een wat regenachtig Biga vertrokken naar Lapseki om daar de pont te nemen naar Gelibolu.
Een pont die voor het afvaren eerst moest draaien om vooruit te kunnen varen en aan de overkant weer moest draaien om te kunnen afmeren.
Daarna naar de grens gereden, die we in een halfuurtje gepasseerd waren. Hier alleen maar paspoortcontroles en geen inspectie van het voertuig.
Voor de overnachting door gereden naar een camping bij Alexandroupoli, waar we nog lekker voor de bus konden zitten. We stonden pal aan het strand met het zicht op het water. Het was erg stil op de camping, er waren nog enkele vaste gasten en een paar campers, die net zoals wij op doortocht waren.